Ogniwa fotowoltaiczne i panele są strukturami wielkowarstwowymi Rys. 1, Rys. 2.

Niektóre elementy ogniw występują w wielu generacjach. Oprócz różnych koncepcyjnie warstw aktywnych, w których występuje zjawisko fotowoltaiczne, w skład każdego ogniwa wchodzą elektrody kontaktowe. Elektroda ogniwa umieszczona od strony Słońca może mieć formę cienkowarstwowej elektrody transparentnej, pasków pasty srebrnej i aluminiowej (elektroda busbarowa), cienkich drucików przewodzących (ang. smart wire). Przeciwelektroda ma najczęściej kształt warstwy metalicznej aluminiowej. Występują również konstrukcje, w których obie elektrody są umieszczone z tyłu (tzw. HIT, ang. Heterojunction with Intrinsic Thin Layer). Przez górną elektrodę w dalszym ciągu rozumiemy warstwę od strony słonecznej (na którą pada promieniowanie słoneczne), natomiast przez dolną elektrodę określamy elektrodę nieoświetlaną bezpośrednio przez Słońce. W celu zapewnienia izolacji, hermetyzacji i ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz chemicznymi ogniwa stosuje się enkapsulant. Stosuje się w tym celu folie polimerowe. Najpopularniejszym materiałem jest EVA (octan winylu etylowego, ang. ethylene vinyl acetate). Powierzchnie górne w ogniwach są pokryte warstwami antyrefleksyjnymi i pasywacyjnymi [1].
Funkcje tych warstw opisano w rozdziałach: 4.4 Warstwy antyrefleksyjne, 4.5 Warstwy pasywacyjne.